Een paar jaar geleden ben ik lid geworden van ‘de Zonnewijzerkring‘.
Zelfs een cursus gedaan en een paar keer bij hun bijeenkomsten geweest.
Maar mijn kennis/interesse was wat weggezakt. En ‘door Corona’ waren er ook maar weinig activiteiten.
Maar zaterdag was het weer eens zover: een excursie.
Naar Utrecht. Om 10 uur koffie en daarna langs een aantal zonnewijzers; waarbij diverse leden van de club tekst en uitleg gaven.
Na de lunch (in het café van de Domkerk) een stadswandeling onder leiding van een stadsgids. Daar ook natuurlijk wat extra aandacht voor zonnewijzers.
Prachtig weer en daardoor ‘deden’ alle wijzers het ook goed.
We begonnen bij de Jacobi-kerk.
In de gevel daar is de oudste zonnewijzer van Nederland te vinden.
Binnen in de kerk een mechaniek wat de klokken kan (kon?) laten luiden.
Weer buiten de kerk is een tweede zonnewijzer te zien.
Vervolgens naar ‘het Nicolaas Beetshuis’ in de Boothstraat. In een muur van het huis waar Beets heeft gewoond, steekt een stuk van een draagbalk naar buiten. Met wat pijn en moeite zijn daarop de resten van een zonnewijzer(tje) te zien.
Het ding heeft veel restauratie nodig, maar niemand wil/durft/kan er aan beginnen…
Verder naar het Janskerkhof.
Daar is op het marktplein een ‘analemmatische zonnewijzer‘ aanwezig. Op zo’n wijzer moet je gaan staan en je eigen schaduw geeft dan de tijd aan. Zaterdags is op die plek een bloemetjesmarkt; maar speciaal voor deze gelegenheid heeft de marktmeester er voor gezorgd dat vandaag op de wijzer geen kraampje staat.
We maken een tussenstop bij de Sint Willibrord kerk. Er is op, bij of in die kerk geen zonnewijzer te bekennen, maar de organisatie van de excursie vond het gewoon een prachtige kerk en een bezoekje waard. Dat is ook wel zo…
De (eenvoudige) lunch nemen we in het café van de Domkerk.
Vervolgens neemt een officiële stadsgids ons mee.
We kijken eerst bij een zonnewijzer aan de Buurkerk en gaan dan de Domtoren in/op om daar de zonnewijzer te bekijken die in een raam van de toren is geplaatst. Dat laatste is nog een gedoetje, omdat de toren in de steigers staat en je eigenlijk niet op die plek mag komen. Wij (deze ene keer) wel. Als we maar wel even een helm opzetten…
Deze twee laatste zonnewijzers zijn door de Kring bij het jubileum van 2003 aan de stad Utrecht geschonken.
Hieronder een paar foto’s die tijdens de stadswandeling zijn gemaakt.
De gids wist niets van zonnewijzers en heeft ook wel wat van ‘ons’ bijgeleerd. Want op aanwijzingen van de organisatie moest hij soms een klein stukje afwijken van zijn standaardroute en soms ook even stoppen op een plaats waarvan hij nooit wist dat daar iets ‘bijzonders’ was te zien.
Mede vanwege het prachtige weer was het allemaal heel genoeglijk. En Utrecht is eigenlijk heel mooi.
De excursie eindigde bij een luxe restaurant.
Een sponsor van de Kring (een rijke verzamelaar) had daar een paar van zijn topstukken tentoongesteld en trakteerde op een luxe borrel.
Het was een erg leuke dag.
Ik heb me meteen opgegeven voor een herhaling van de cursus zonnewijzerkunde om mijn kennis weer wat op te halen…