Een paar weken geleden had ik wat oud-collega’s op bezoek.
Men zag natuurlijk mijn 3d-printer en ook dat ik mijn eigen huis daarmee geprint had.
Zoiets wilde Michel ook wel. Hij heeft 3 jaar geleden een huis laten bouwen en hij had van de architect indertijd een Sketchup-model gehad (waar Michel verder nooit wat mee gedaan heeft).
Michel heeft me het model gestuurd en ik ben eens wat aan het prutsen gegaan. Het was een vieze klus. Er zaten nogal veel fouten in het model. Normaal zie je dat niet zo erg, maar een 3D-printer kan er helemaal niet tegen als er bijvoorbeeld ‘lekken’ in het model zitten.
Het einde van het liedje was dat ik het huis opnieuw getekend heb (in Sketchup). Het huis is nogal een blokkendoos; dus heel moeilijk was dat niet.
Toen begon het printwerk. Het ding (schaal 1 op 100) paste maar net op mijn printertje en uiteindelijk heeft hij er 45 (!) uur over gedaan om de zaak te printen. Altijd een beetje eng of er toch niet een foutje inzit of dat er halverwege iets mis gaat (stroomstoring of vastloper of zo). Maar het verliep prima.
Vandaag heb ik de print naar Michel gebracht en eens goed gekeken of het ‘leek’. Ja hoor. Twee afwijkingen. Bij de bouw van het huis is een muurtje extra gezet en een bloembak aangepast. Het was leuk geweest als ik dat van te voren had geweten, want het was een aanpassinkje van niks. Maar in overleg met Michel besloten het maar zo te laten. Want om er nu weer 45 uur printwerk tegen aan te gooien…. Printer slijt er natuurlijk van en het kost ook een tientje plastic.
Het was nog zo’n heel project…
