In oktober vorig jaar heb ik mijn eerste ‘useless machine’ gemaakt. Zie mijn blog-entry.
Wel grappig; maar het is eigenlijk maar domme brute kracht.

Weer wat verder gekeken en ik kwam terecht bij een leuk ding, wat twee servo-motoren heeft, die aangestuurd worden door een (programma in een) microprocessor.
De eerste motor doet een klepje open (en dicht), waaruit een arm komt (aangestuurd door de tweede servo) die de schakelaar uitzet.
Het grappige is dat je in de programmatuur allerlei ‘gedrag’ kunt vastleggen. Als de ‘gebruiker’ bijvoorbeeld snel de schakelaar weer aanzet, terwijl de arm weer op weg is naar de rust-stand, kan de machine ‘kwaad’ worden en op een andere manier de schakelaar weer uitzetten.

Deze dan maar zelf bouwen?
Mezelf kennende, gaat me dat niet lukken in hout. En zo’n elektronica-wonder ben ik nu ook weer niet. Verder heb ik het idee dat de machine uit dat filmpje altijd (een beetje) stroom blijft gebruiken. En dat kost je je batterijen….
Pieker, pieker, pieker.
En ik heb de volgende beslissingen genomen:
– gebruik een kant en klare microprocessor met aanverwante sturing: een Arduino.
– gebruik een relais om te zorgen dat ik volledig stroomloos ben als de schakelaar uit staat (zie schema hieronder)
– bouw het niet in hout, maar in plastic; waarbij ik alle onderdelen in Sketchup teken en op mijn 3D-printer print.

Zo gezegd; zo gedaan.

Begonnen (begin december 2021) met aanschaf van een Arduino starter kit en mezelf dat ‘platform’ een beetje eigen gemaakt.
Een relais en een wisselschakelaar gekocht en mijn roestige electra-kennis toegepast. Je kunt nu de Arduino aanzetten met een schakelaar en het eerste wat de Arduino doet is een relais aanspreken wat ervoor zorgt dat de Arduino aan blijft, ook als je de schakelaar weer uitzet. Als de Arduino ‘klaar’ is; zet hij zichzelf uit door het relais weer te laten afvallen.
De volgende stap was aanschaf van twee servo-motortjes en een beetje pielen op een stukje hout.
Eigenlijk liep dat allemaal best. Ook niet echt moeilijk. Helaas moet ik wel toegeven dat ik in het proces twee Arduino’s heb opgeblazen door kortsluiting. Nu kost zo’n ‘Arduino Nano Every’ (de kleinste Arduino) wel niet ‘de wereld’ (ongeveer 12 euro), maar ik schaam me er toch wel voor….

bedrading

Voorbeeldje van programma in Arduino

Maar nu het laatste onderdeel van het plan. De mechanica bouwen in plastic. Daar ben ik wel een week of twee mee bezig geweest. Zie de plaatjes hieronder en vooral het filmpje van de montage.
Best veel werk dus; maar ik kan me niet voorstellen dat/hoe ik het ‘in hout’ voor elkaar had gekregen.

Onderdelen

Schakelkast

Klepkast

Alles samen in een doos

Uiteindelijk een kwestie van alle onderdelen in elkaar zetten.

Ik ben er de eerste drie weken van januari bijna full-time mee bezig geweest. Ik verklaar hem nu voor klaar. Ik had nog het plan om dit plastic gebeuren tot ‘binnenwerk’ te verklaren en het hele ding te laten zakken in een houten doos (met een houten deksel. Maar eigenlijk vind ik het in plastic ook wel mooi. En… ik was het wel een beetje zat, zo langzamerhand.
Heel misschien bouw ik er nog wel een keer eentje (waarin ik wat kleine details aanpas) en dat ik die dan wel in een houten doos doe. Nog eentje bouwen is niet echt moeilijk; want ik heb natuurlijk alle ontwerpen en stuurbestanden voor de 3D-printer nog. Het kost dan ‘alleen’ nog maar 3 tientjes onderdelen (Arduino; servo’s, relais), een paar ons plastic en heel veel (print-) tijd.
Maar ik denk dat het hier wel bij blijft…

Het heeft allemaal eigenlijk iets teveel tijd, geld en moeite gekost; maar ik ben toch wel blij dat ik het gedaan heb…

(alleen de foto’s die publiek toegankelijk zijn)
als je op de thumbnail klikt, zie je hem wat groter.
Je kunt dan doorbladeren; zelfs met een slideshow.
Op de foto zie je ook steeds een link naar de Flickr-pagina. Daar heb je nog meer mogelijkheden

 « prev      1   2   3      next »  
(66 Photos)

Vandaag met zoon Evert de 14 kilometer van ‘het Kreelse Pad’ (klompenpad) gelopen.
Ik denk dat het wel de vijfde keer is dat ik die route liep; maar het blijft een mooi pad.

Alles was sterk berijpt en dat gaf weer een aparte sfeer.
‘Theeschenkerij’ de Mossel was gelukkig open (‘to Go’) en daar hebben we een warm broodje gescoord.
Lekker 3 uurtjes bijgepraat…

de zon spiegelde mooi in deze gepolijste zwerfkeien

Kerstkaart 2021

De voorbereidingen voor de kerst zijn weer afgerond.

Deze keer niet een echt spectaculaire kerstkaart, maar dit ‘deepdreamer-resultaat’ vinden de meeste mensen toch wel leuk. Achterop de kaart had ik een QR-code geplakt, die verwijst naar wat meer uitleg.

Na jaren twijfelen (en steeds weer een ‘echte boom’ kopen) nu toch overgestapt op een kunst-kerstboom. Het ziet er best aardig uit. Maar je ruikt hem niet. Dat is wel jammer.

21 december het jaarlijkse ritueel gestart van het maken van kerststukjes. Mijn zusje noemt het mijn jaarlijkse ‘kerst-ontploffing’. Het zijn er inderdaad wel een beetje veel.
In de foto’s hieronder zie je de verschillende versieringen. En ook een foto van mijn kerstdorp. Dit jaar weer twee huisjes bijgekocht.

Alles ligt klaar om aan de slag te gaan met de kerststukjes

De bakjes moeten eerst voorzien worden van oasis (‘steekschuim’). Dat is best veel werk en niet erg creatief.

Opstelling van de meeste kerststukjes

closeups

het Kerstdorp is weer een stukje uitgebreid

Dit jaar voor het eerst de trap versierd

Dit jaar de knoop doorgehakt en een kunstboom gekocht

Al eerder berichtte ik over mijn experimenten met ‘Deep Dream Generator’.
Daar heb ik de afgelopen twee maanden best wat tijd ingestopt.
De ‘dreams’ die je maakt kun je publiceren op de website. En andere gebruikers kunnen je dan ‘likes’ geven.
Naarmate meer mensen je creaties leuk vinden, stijgt je ‘status’ van ‘newbie’, naar ‘member’, via ‘dreamer’ naar het hoogste niveau: ‘Deep Dreamer‘.
En dat ben ik nu. Trots :-).

Ik ben er nu wel even klaar mee. Tijd voor wat nieuws.
De meeste van mijn vrienden vinden het helemaal niks en onzin, maar een aantal van mijn dreams vind ik (al zeg ik het zelf) best leuk. En het is dus meer ‘werk’ dan alleen maar dom klikken.
Hieronder de top 20 van mijn ‘dreams’. Dat zijn dus de creaties die de meeste ‘likes’ hebben gekregen…

Stond al jaren op mijn verlanglijstje (om te kopen/krijgen of zo).
Maar nu dus eentje zelf gemaakt.

Het idee achter de machine is, dat hij zichzelf uitzet als iemand hem aanzet.

Er zijn allerlei varianten, waarbij de machine wat onvoorspelbaar gedrag vertoont (bijvoorbeeld soms even wacht).
Maar op Internet kwam ik deze tegen; en die heb ik nagebouwd.
Het is een simpel ding, wat alleen mechanisch werkt. Een motortje wat twee kanten op kan draaien en een paar schakelaars.

Eigenlijk zou ik een mooier kistje moeten hebben (wellicht wat kleiner) en wel meer verfraaiïngen aanbrengen.
Maar mezelf kennende zal het hier wel bij blijven.
Het is natuurlijk maar heel even leuk, maar ik ben blij dat hij in mijn boekenkast staat…

We vliegen (om 3 uur) vanaf Bari en zullen eerst nog die stad bezoeken.
Vanaf ons hotel is het ruim twee uur rijden (met files) en we komen rond half elf in Bari aan. In de stromende regen.
Eigenlijk hebben we de afgelopen week best geluk gehad met het weer. Twee regendagen (met deze erbij) en een paar flinke buien in Lecce. Maar ook heel veel zon.

Bari heeft als patroonheilige Sint Nicolaas. Jawel. Die. In de crypte van de kerk (waar ook zijn relieken worden bewaard) staat een groot standbeeld van hem. Hij heeft een lekker kleurtje. Bijna een zwarte Piet…

Na het bezoek aan de kerk lopen we de kletsnatte stad in. Er is een straatje wat beroemd is omdat daar (in allerlei keukentjes) ‘de pasta van Bari’ (orecchiette) wordt gemaakt.
Ze leveren aan restaurants, maar verkopen ook graag wat aan toeristen.

We schuilen in een koffiebar en ik drink daar mijn beste ‘Americano’ van deze vakantie.
Om een uur of 12 sukkelen we in een uurtje naar het vliegveld en gaan daar het ritueel door.
We vertrekken precies om 15:10 uur en komen mooi op tijd op Schiphol. Daar moeten we bijna een uur op de koffers wachten en zijn om een uur of 8 thuis.

De eerste evaluatie van de vakantie komt op ‘een 7’.

de boulevard van Bari

Onze goedheiligman heeft een interessant kleurtje…

volgens mij zijn dat verlanglijstjes….

in deze crypte worden de relieken van Sinterklaas bewaard

helemaal rechts begint ‘het pasta-straatje’

in de keuken maakt men de pasta voor restaurants in de stad. Maar verkoopt via de achterdeur ook graag wat aan toeristen

de pasta van Bari: Orichietto

We rijden vandaag naar het diepe zuiden; naar de punt van de hak.
Ik denk ‘omdat het moet’. ‘Dat je dan niet verder kunt’ of zo. Verder zie ik er niet veel reden voor.
In alle vroegte (8 uur) vertrekken we en komen al om 9 uur aan in het kustplaatsje Otranto. Dat is wel een leuk stadje. Ze slapen nog.

Er valt wel wat te vertellen over het stadje. Ze hebben een kerk. Het is zelfs een kathedraal. En de vloer van die kerk bestaat uit een bijzonder mozaïek.
Minstens zo eigenaardig is dat achter het altaar een hele wand met schedels en botten staat. Het zijn de resten van de martelaren van Otranto. In 1480 veroverden de Turken de stad en 813 mensen moesten hun christelijk geloof afzweren, of…
Zie achter het altaar hoe dat afgelopen is.

We rijden door tot we niet verder kunnen. Het is prachtig weer en Arianne belt om twee boten te bestellen, om een boottocht over zee te maken. Daarmee redt ze (wat mij betreft) de dag.
Het is nog een aardig serieus tochtje en de boten varen tot vlak aan de rotsen. We vertrekken om 12:30 en zijn bijna precies een uur weg.
Na dit avontuur lunchen we gezamenlijk en om een uur of 3 vertrekken we.

Na een tussenstop (die niet veel oplevert) aan het kustplaatsje Gallipoli, rijden we naar het hotel.
Het zit erop. Vanavond ‘Bonte Avond’…

de vloer van de kathedraal van Ptranto

men stelt tentoon de resten van de 814 martelaren die in 1840 weigerden voor de Turken hun geloof af te zweren.

vanaf het puntje van de hak maken we een leuke boottocht

de bootjes kwamen tot vlak bij de rotsen

het water slaat op de rotsen en in de grotten

in een kerk in Gallipoli

We rijden naar Lecce: ‘de barokstad van zuid-Italie’, in de hak van de laars.

We maken een stadswandeling en bezoeken een paar kerken. Deels omdat we moeten vluchten voor de regen.
Maar na de lunch is het weer droog.
Normaal gesproken staat voor deze dag ook een bezoek aan Bari op het programma. Maar zondagmiddag vliegen we pas laat vanaf Bari en zullen daarom die stad zondagmorgen bezoeken. Daarom hebben we vanmiddag vrij. Dat is ook wel eens lekker.
‘s Avonds eten we voor het eerst eens niet in het hotel, maar wat meer luxe in een fijn restaurant (met twee aardige leden van ons gezelschap).

het diepe zuiden van Italië heeft erg te lijden van een bacterie die olijfbomen aantast. er zijn er al miljoenen gesneuveld. een triest gezicht.

vanwege dit gebeuren, konden we niet de Dom bezoeken

de Santa Groce van Lecce

Met deze techniek worden beelden gemaakt van papier maché

de ochtend hadden we nogal last van buien

‘s avonds een keer niet in het hotel gegeten (dat is maar matig), maar lekker luxe in Lecce

Achteraf wordt dit een van de mooiste dagen van de vakantie.
We rijden naar de stad Matera; die beroemd is vanwege zijn (voormalige) grotten. Tot 1950 woonden er nog duizenden mensen in grotten, in de heuvels naast het ‘moderne’ Matera.
De regering wilde aan die ellende een einde maken en heeft huizen in/op/voor die grotten gebouwd. Maar die grotten zijn er nog wel (als achterkamer, of kelder). Een (uitstekende) Engelstalige gids voert ons een paar uur door deze ‘Sassi’.

Na de lunch rijden we terug naar Alberobello en lopen naar een gebied (nogal toeristisch) met ‘Trulli’. Een Trullo is een soort kabouterhuisje (met een leistenen puntdak) wat je daar overal in de buurt ziet staan. Maar vlak bij ons hotel is een hele wijk van die dingen.

zicht op de ‘Sassi’ van Matera. Tot 1950 dus een hevel met grotten. Nu staan er huizen op/voor/in die grotten

Er zijn veel van dit soort pittoreske plaatjes te maken

zo woonde men in zo’n grot

Een zo’n huisje heet een Trullo.

Natuurlijk is het nogal toeristisch; maar je moet het gezien hebben, zullen we maar zeggen