Van 13 juli tot 29 juli maken we (met onze eigen auto) een rondreis door Ierland. Steeds twee nachten in één hotel. Maar eerst moet je naar Engeland; daar dwars doorheen en dan weer de Ierse zee over. Dat kost twee dagen heen en twee terug. En steeds vroeg op!
Donderdag 14 juli
Infrastructureel is de zaak nog niet op orde (we zijn op doorreis en de meeste spullen liggen nog in de auto) maar hier toch een update…
Nu zijn we in Wales en morgen maken we de oversteek naar Ierland
Woensdag: het zeegat uit bij Hoek van Holland
Donderdag om 13:00 uur al aan de westkust (500 km achter de rug). Kun je nagaan hoe vroeg ik op was.
We ‘herkennen’ de taal van 3 jaar geleden…
Geen boom te zien. En ook weinig waterhindernis. Wel veel wind. —
Een echte links-baan langs de zee
Vrijdag 15 juli
een dag met veel kanten.
Retevroeg op en na best een lange (en saaie) bootreis eindelijk in Ierland, Leuk stadje bezocht (Kilkenny) en toen nog naargeestig lang rijden naar Kinsale. Daar was het grijs en stil; maar we hebben een prima hotel.
Lekker gegeten en morgen maar een dagje niks (denken we nu)
We zijn Brexit. Een saaie zeereis. 3 uur varen!
een maquette. Maar de (echte) toren hebben we beklommen — in Kilkenny
in de kathedraal van Kilkenny
Een standbeeld, Ik wist niet welke sport dit is, maar het blijkt Hurling te zijn
A room with a view…. — bij Kinsale Harbor
Zaterdag 16 juli
De auto is vandaag niet van zijn plaats geweest. Door het stadje Kinsale gelopen en uitgebreid gekeken bij het Charles fort
Deze foto kan ik elke dag wel maken. Maar dat zal ik jullie besparen.
een creatieve (?) foto van een visnet hier in de haven
Charles fort
in de pub kijkt men fanatiek naar ‘the British Open’ (golf)
wij eten in de pub. Lamb stew. De Guinness paste niet meer op de foto
Zondag 17 juli
Vandaag staat in het teken van ‘Mizen Head’. Voor de wat minder opgeleiden onder jullie: hieronder een kaartje.
We moesten naar Kenmare, maar in een dolle bui reden we via dat meest zuid-westelijke puntje van Ierland. Dat was ‘maar’ 100 kilometer om. Maar dat is meteen wel minstens 2 uur!
Toen we aankwamen: mist!!!! Maar gelukkig trok dat langzaam wat weg.
Helemaal einde middag kwamen we, redelijk uitgeput, aan in ons hotel in Kenmare.
‘Mizen Head’ schijn het meest zuid-westelijke puntje van Ierland te zijn
de ‘toegang’ (mind the quotes) tot de beroemde golfbaan ‘Old Head of Kinsale’.
Mist!.
Anders had ik natuurlijk graag die 200 euro voor een greenfee betaald..
onderweg een paar keer druïde-toestanden gezien — bij Drombeg Stone Circle.
Bij Mizen Head signal station. De brug brengt je weer wat verder de oceaan op
Mizen Head.
Mist heeft toch wel iets. Wat precies; dat weet ik niet… maar toch…
Gelukkig wel meer te zien dan bij ‘the Old Head of Kinsale’. Maar hier kun je niet golfen.. 
Maandag 18 juli
Het is vandaag prachtig weer en we hebben geen zin om weer de hele dag in de auto te zitten. Dus skippen we ‘the ring of Kerry’ en/of ‘the ring of Beara’. Allebei lange autoritten langs de kust die je eigenlijk ‘moet’ hebben gedaan.
Wij gaan wandelen in het nationale park van Killarney. Dat wordt ook veel geroemd. Maar we krijgen er wel een beetje spijt van. Er was niet zoveel aan. Een (te) hoog ‘Hoge Veluwe karakter’ en bij de wandeling zagen we bar weinig van de meren.
Maar wel sportief natuurlijk:15 kilometer met af en toe een klimmetje.
Einde middag heb ik nog 9 holes gelopen op de golfbaan van Kenmare. Wel grappig, zo langs de baai.
Morgen weer een bloed-eind autorijden…
‘Lady’s view’ op de meren van Killarney. Ik mocht ook kijken. —
Wij liepen rond één van de meren — bij Killarney National Park.
einde middag had uw verslaggever nog net de energie voor een klein rondje golf —
wel grappig: de teebox (afslagplaats) van hole 18 ligt in ‘zee’. — bij Kenmare Golf Club.
ze kunnen er best wat van in Killarney. Lekker hoor…
Dinsdag 19 juli
Vandaag weer een stevige rit naar ons volgende hotel.
We gaan niet rechtstreeks, maar via de befaamde ‘ring of Kerry’, Op aanraden van Hans en Tineke Berghmans rijden we die niet helemaal, maar stappen halverwege over op een rit door de centrale bergen. Dat was een goeie tip. Zie route-plaatje.
(Eindelijk) in Dingle aangekomen lopen we het stadje in. We eten bij een restaurantje wat uitsluitend vers gevangen vis serveert. Als er geen vangst is, gaan ze niet open en als alles op is gaan ze dicht.
de rit van Kenmare naar Dingle zoals wij die reden… — bij Ring Of Kerry-Ireland.
aan de zuidwest punt van Kerry.
bovenin de bergen, bij ‘the gap of Dunloe’.
tof visrestaurant in Dingle — bij Out of the Blue, Dingle.
eet ik gemiddeld één keer per jaar…
Woensdag 20 juli
weer een bericht uit ‘Eire’.
Vandaag toch maar weer een autorit gemaakt. De ‘Slea Head Drive’ voert langs mooie uitzichten en Keltische toestanden en is eigenlijk leuker dan die ‘Ring-en’ op het vorige schiereiland.
Daarna over een hoge berpgpas (heel verrassend) naar een niet zo dure golfbaan gereden. Een ‘links-baan’. Dwz kaal en winderig. Daar 9 holes geslagen en weer op ‘huis’ aan.
Het linker rondje is die Slea Head Drive. De rechter loop is naar de golfbaan bij Castlegregory. Heenweg over de pas, terugweg over de grote weg — bij Slea Head, Dingle Peninsula.
wij blijven op het Gaelic studeren
uw verslaggever; met op de achtergrond de Blasket eilanden — bij Blasket Island Visitor Centre.
uw verslaggever is ook ter kerke geweest.
weer zo’n spectaculaire tee-box — bij Castlegregory Golf Club.
Donderdag 21 juli
Vandaag weer verkassen. Bij Tarbert steken we de rivier de Shannon over en we zijn vroeg genoeg in de buurt van onze bestemming, om vast een stukje van het programma van morgen te kunnen doen.
We bezoeken ‘the cliffs of Moher’. We ziijn daar niet alleen; maar dat is ook wel logisch.
Op (bijvoorbeeld) Internet zijn veel mooiere foto’s te vinden, maar ik heb er toch maar een paar bijgevoegd.
bij Tarbert steken we (met een ferry) de Shannon over. Dat is de grootste rivier van Ierland
onze auto paste er nog net op en we voeren meteen weg — bij Killimer-Tarbert Ferry.
de ‘Cliffs of Moher’ zijn inderdaad erg mooi. Volgens de brochure: bij elk weertype. Gelukkig maar…
Bij Cliffs of Moher.
de letters zijn voor duiven die kunnen lezen; de pennen voor mensen die dat niet kunnen.
Vrijdag 22 juli
Vandaag een rondrit over ‘the Burren’. Een desolaat steenachtig gebied met allerlei archeologische toestanden. Die weten zich trouwens flink te verstoppen, want we hebben heel veel gezocht (en over eng nauwe weggetjes gereden) en de meeste gemist. Maar toch een leuke dag
in het visitor centre van ‘the Burren’ (in Kilfenora) bereiden we ons voor… — in Kilfenora.
Deze hebben we gevonden. Naar zeggen het meest gefotografeerde object in Ierland. Wij dragen bij… — bij Poulnabrone Portal Tomb.
zo zien grote delen van ‘the Burren’ eruit. In de spleten tussen de stenen groeien planten die je normaal ergens anders zou verwachten.
we zijn ook nog onder de grond geweest — bij Aillwee Cave.
Ons hotel heet niet voor niets ‘Falls hotel’ — bij Ennistymon, Co Clare.
Zaterdag 23 juli
Een lange rit ‘omhoog’,Het eerste stuk door de (nu regenachtige) ‘Burren’. Het reisbureau raadt een stop aan in Galway. Dat doen we; en het is fantastisch. Daar zou ik best een paar dagen willen blijven. Wat een leuke, bruisende, stad…
We bezoeken een voorstelling ‘traditional Irish music’.
We gaan weer verder en maken een kleine omweg via Kilkelly. Een plaatsje van niks; maar ik ben erg gehecht aan het liedje Kilkelly
Wilde daarom persé dat dorpje (en het genoemde kerkhof) zien
We eten die avond (eerlijk gezegd nogal matig) in een pub in Ballina
Galway is een bruisende stad.
in een muziek-café wordt ‘traditional Irish Music’ gemaakt — bij Monroe’s Live
vannwege een van mijn lievelingsliedjes (Kilkelly ) wilde ik dit dorpje zien
het is een plaatsje van niks… — in Kilkelly.
eten in de pub — bij The Broken jug in Ballina.
Zondag 24 juli
de dag een beetje verkeerd ingedeeld (achteraf bleek het ‘s middags heel aardig weer te worden): we reden naar ‘Downpatrick Head’ en werden daar volkomen doorweekt, Daar raakt je dag toch aardig van in de war…
Na (een beetje) te zijn bijgekomen in een of ander visitor centre, de dag verder wat ‘low profile’ afgemaakt.
Morgen richting Dublin (maar die stad gaan we morgen nog niet doen)
Op dit soort weggetjes hebben we heel veel gereden. Dat rode is fuchsia en zie je hier overal langs de weg. Nooit geweten dat die zo groot konden worden. Prachtig…
Uw verslaggever waait/spoelt zowat de klif af — bij Downpatrick Head
Bij Downpatrick Head
vanuit het bezoekerscentrum van Ceide fields. Je gelooft het misschien niet, maar het was heel interessant. Droog ook. En warme koffie — bij Céide Fields.
dit zie ik vanuit mijn hotelkamer. Er schijnt, op deze manier, het hele jaar zalm te worden gevangen. Maar ik heb het helaas geen een keer zien gebeuren.
Wel raar hoor: zo midden in de stad in de rivier… — bij Ballina Manor Hotel.
Maandag 25 juli
Vandaag het eiland overgestoken naar een voorstad van Dublin (waar we morgen heengaan). Halverwege bij het plaatsje Tullamore een stop ingelast om daar het een en ander te bestuderen.
Bij Tullamore D.E.W. Distillery.
de rondleiding stelde niet veel voor; maar het proeven was in orde
iemand moet het doen…
Job’s done…
Prima hier… — bij Celbridge Manor Hotel.
Dinsdag 26 juli
Vandaag naar Dublin geweest. Met de bus (3 kwartier tot hartje centrum) vanuit ons hotel in een voorstadje.
De meeste dingen van ons lijstje gezien (ondanks de voorspellingen weer prima weer) en de Guinness tour gedaan. Leuk.
Vakantie voelt een soort afgelopen, maar we komen pas vrijdag thuis. Morgen bar vroeg op en over naar Wales. Donderdag een rot-eind rijden (naar Harwich) en de nachtboot naar huis. Het wordt de kunst om de aankomende twee dagen toch nog wat leuks te bedenken, behalve alleen maar rijden en ‘boten halen’.
Als we hier nog eens komen (dat zou best kunnen) gaan we met het vliegtuig en huren hier een auto.
We gaan met de bus naar Dublin — bij Celbridge Manor Hotel.
Mooi ding hoor… — bij The Spire.
Op speciaal verzoek van Michel Tulen — bij Phil Lynott Statue
Uitzicht op de Guinness brouwerij — bij Guinness Storehouse.
ik begin het nog lekker te vinden…
Woensdag 27 juli
Vanmorgen naargeestig vroeg op (5 uur…) en naar de haven van Dublin. Daar natuurlijk lang wachten en een saaie reis (duurt zo’n 4 uur) naar Wales.
In Wales hebben we ‘Caernarfon Castle’ bezocht. Dat is een gigantisch kasteel. Nog nooit zoiets gezien…
Door naar het strand in de buurt van ons hotel en daar wat langs de zee gelopen. Prachtig weer!
Morgen Engeland oversteken.
Wachten tot we de boot op mogen — bij Haven van Dublin
Na dit kasteel vallen alle andere tegen… — bij Caernafon Castle.
Wij schakelen weer over van Gaelic naar het meer vertrouwde Welsh — in Caernarfon.
Prachtig weer in Wales! — in Llandudno.
Donderdag 28 juli
Na zes uur (voornamelijk door de regen) rijden, zijn we om een uur of 4 in Harwich. Net droog.
We hebben een klein golfbaantje gevonden en slaan daar 9 holes om weer wat beweging te hebben.
Dan naar het oude centrum van Harwich en daar aan de haven in een prima pub oesters en gegrilde schol gegeten.
Dit is toch wel heel veel beter dan op de parkeerplaats van de ferry wachten tot je die saaie boot op kunt.
Maar om een uur of half 9 toch maar naar de ferry-haven. Daar natuurlijk weer veel te vroeg, maar dat geeft me de tijd om dit in te tikken. ..
Vannacht varen we naar Nederland!
Dit is het saaie beeld van een toch wel inspannende rit
*vlak* bij de haven ligt een golfbaantje… — bij Harwich and Dovercourt Golf Club.
Er kan veilig geslagen worden — bij Harwich and Dovercourt Golf Club.
Ik jaag mijn gemiddelde omhoog. Weer oesters.
Een wijsheid uit Harwich
We zijn nu serieus een schip.
Vrijdag 29 juli
The eagle has landed!
3200 km gereden (in 17 dagen; 54 uur in de auto; gemiddeld 62 km/u).
Daarvan een kleine 3000 links gereden (waarvan 1800 in Ierland),
Op een paar honderd kilometer waren de weggetjes zo smal dat links/rechts eigenlijk niet uitmaakte.
We kijken er goed op terug.
Nu uitrusten van deze vakantie.
we komen aan in Hoek van Holland
onze trouwe voertuig heeft het weer goed gedaan!.
hiervan 3000 km links.
